Namazdan xaricində müəyyən vaxtlarda əzan oxuna bilər. Həmin vaxtları belə sıralamaq olar:
Uşaq anadan olandan sonra qulağına azan oxumaq məndubdur. Çünki Hz. Peyğəmbər (s.ə.s) nəvəsi Hz. Həsən (r.a) dünyaya gələndə qulağına azan oxumuşdur.[1]
Müharibədə, yanğın zamanı və ya yolçunun arxasınca azan oxumaq məndubdur.
Bərk qəzəblənən, sinir sistemi pozulan, sudurğa xəstəliyi keçirən xəstə üçün həmçinin bədxasiyyətli insanın qulağına azan oxumaq məndubdur.
Cin və şeytandan qorxan insan üçün bunların şərindən qorunmaq üçün azan oxumaq olar. Çünki şeytanın azan oxunan zaman uzaqlaşdığı müxtəlif hədislərdə bildirilmişdir.[2]
[1]Əbu Davud, Ədəb, 107; Tirmizi, Ədahi, 16; Əhməd ibn Hənbəl, VI, 9, 391, 392.
[2]Züheyli, İslam Fıkhı Ansiklopedisi., I, 561, 562.
Möminin meracı sayılan namaz imanın əkiz qardaşı kimidir. Başqa sözlə, imanın əməli şəkli namaz, namazın da nəzəri şəkli imandır.
İnsan yaradılış baxımından çox zəifdir. Hər şey ona təsir edib əziyyət verir. İnsan həm də acizdir. Düşmənləri və bəlaları saysız-hesabsızdır. İnsan xəstəliklər, təbiətdəki fəlakətlər, ölüm qarşısında gücsüzdür.
“Dəli”nin namazı
Namaz qəlbin nuru, ruhun qidası, möminin meracı, insanın uca Yaradanla vasitəsiz bağlılığıdır. Namaz həddi-büluğa çatmış, ruhi xəstə olmayan hər bir müsəlman kişi və qadına fərzdir.
Kim Ramazanda inanaraq və savabını Allahdan gözləyərək, Onun rizasını qazanmaq üçün qiyam edərsə (təravih namazı qılarsa), keçmiş günahları bağışlanar.