عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَش۪يرٍ أَنَّ أَبَاهُ أَتٰى بِهِ رَسُولَ اللّٰهِ فَقَالَ: إِنّ۪ي نَحَلْتُ ابْنِي هٰذَا غُلَامًا كَانَ ليِ فَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ: «أَكُلَّ وَلَدِكَ نَحَلْتَهُ مِثْلَ هٰذَا؟» فَقَالَ: لَا فَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ: «فَارْجِعْهُ »
وَف۪ي رِوَايَةٍ: فَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ: «اِتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْدِلُوا ف۪ي أَوْلَادِكُمْ»
فَرَجَعَ أَب۪ي فَرَدَّ تِلْكَ الصَّدَقَةَ.
Ən-Numan ibn Bəşir (r.a.) nəql edir:
“Atam məni Allah Rəsulunun (s.ə.s.) hüzuruna aparıb: “Bir köləmi bu oğluma bağışladım,” – dedi. Allah Rəsulu (s.ə.s.): “Numan kimi o biri övladlarına da hədiyyə verdinmi?” – deyə soruşdu. Atam: “Xeyr!” – dedi. Peyğəmbərimiz (s.ə.s.): “Onda köləni ona bağışlama!” – buyurdu.
Digər bir rəvayətdə isə: “Allahdan qorxun və övladlarınız arasında ədalətli olun,” – buyurmuşdu.
Hədisin ravisi və hadisənin canlı şahidi Həzrəti ən-Numan deyir: “Allah Rəsulu (s.ə.s.) belə buyurandan sonra atam mənə verdiyi hədiyyəni geri alıb bağışlamaqdan vaz keçdi”. [Müslim, Hibat 13[