Hz. Peyğəmbərimiz (əleyhissalətu vəssələm) bəzi zamanlarda ibadətə daha çox diqqət göstərər, digər vaxtlardakından daha həssas davranardı. Hz. Aişə də bu mövzu ilə əlaqəli olaraq: “Allah Elçisi, Bazar ertəsi və cümə axşamı günləri oruc tutmağa çox diqqət göstərərdi.” buyurmaqdadır. Allah Rəsulunun xüsusiylə bu günlərdə oruc tutmasının səbəbi isə, bu günlərin insanların əməllərinin Allah Təalaya ərz edildiyi günlər olmasıdır. Üsamə b. Zeyd (radiyəllahu anh) belə rəvayət edir: Mən Peyğəmbər Əfəndimizin, bazar ertəsi-cümə axşamı günləri oruc tutduğunu gördüyüm zaman, Ona bunun səbəbini soruşdum. Mənə bu cavabı verdilər: “Əməllər, Cənabı Haqqa bazar ertəsi-cümə axşamı günləri ərz olunarlar. Mən istədim ki Cənabı Allaha əməlim ərz olunarkən oruclu olum.“
Başqa bir rəvayətdə də Allah Rəsuluna bazar ertəsi günü tutulan orucu soruşdular. Peyğəmbər Əfəndimiz: “Mən o gün dünyaya gəldim və o gün peyğəmbərlik verildi və ya mənə vəhy endirilməyə başlandı.” buyurmuşdur.
Qəza, kəffarə və müəyyən vaxta bağlı olmayan nəzir orucları üçün gün batdıqdan etibarən ən gec imsak vaxtına qədər niyyət etmək lazımdır. Nafilə və Ramazan ayında tutulan oruc üçün niyyət bir qədər fərqlidir.
Kim Ramazan ayını oruclu keçirər və arxasınca şəvval ayından altı gün oruc tutarsa bütün ili oruc tutmuş kimi olar.
Quranı Kərimdə keçən rabbaniyyun rabbani sözünün cəmidir və mənşəyi rabbi sözünə əsaslanır. Rabbi, “Rəbbin ardınca gedən” deməkdir; Rabbani dedikdə, Rabbi tanıyan və ona itaət edən şəxs nəzərdə tutulur.
Etikaf kişilərin əzan və iqamə oxunan, yəni camaatla beş vaxt namaz qılınan məsciddə, qadınların isə evin namaz otağında və ya otağın bir küncündə etikaf niyyəti ilə bir müddət gözləməsi, oturmasıdır.
Həzrət Peyğəmbər (s.ə.s) Mədinəyə gəldikdən sonra vəfatına qədər Ramazan ayının son on günündə etikafa girərdi. Buna görə etikaf Allah Rəsulunun (s.ə.s) önəmli sünnətlərindən biridir.