عَنْ عَائِشَةَ  قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللّٰهِ  يَقُولُ: «لَا صَلَاةَ بِحَضْرَةِ طَعَامٍ وَلَا وَهُوَ يُدَافِعُهُ الْأَخْبَثَانِ» Həzrəti Aişə (r.anhə)  Allah Rəsulundan (s.ə.s.) belə eşitdiyini nəql etmişdir: “Süfrə hazırkən və bir də böyük və kiçik ayaq yolu ehtiyacı ola-ola (rəf edilmədən) qılınan namaz kamil və mətlub (arzu edilən) namaz deyildir”. [Müslim, Məsacid 67] İzah: Namaza başlayarkən qəlbi […]

O, şeytanın qulun namazının – namaz qılmasına və ya qaydalarına riayət etməsinə mane ola bilmədiyinə görə sağa-sola baxdıraraq

Hədisi rəvayət edən şəxslərdən Əbu Nadr deyir: “Qırx gün, və ya qırx ay, və ya qırx il dediyini dəqiq xatırlamıram”.

“Günlər arasından təkcə cümə gecələrini əhya etməyin. Eyni şəkildə günlər arasından oruc tutmaq üçün təkcə cümə gününü müəyyən etməyin. Ancaq tutduğunuz oruc cümə gününə rast gələrsə, bunda bir maneə yoxdur”

Necə ki, günəşin batması axşam namazının vaxtıdır.

Bəzi kəslər, “Ya, dinimizin bütün əmrlərini edib, bütün qadağanlarından çəkinməli və ya heç birini etməməliyik” söyləyərək, “Ya hamısı, ya da heç biri” deyirlər. Bu düşüncə yanlış və səhvdir. Çünki “Hamısı edilə bilməyən ibadətin müəyyən miqdarı da tərk edilməməlidir” qaydası İslamın ümumi prinsiplərindəndir. İnsan onsuz da günah işləmişəm deyə, günah işləməyə davam etməyi doğru deyil. Həm oruc tutub, həm də günah işləyən kimsə, oruc tutmaqla hasil olan böyük savaba nail ola bilməz.