İmanın məqbul olması üçün bəzi şərtlər vardır:

Əməl nədir? Əməl nəzəri olan imanın həyata tətbiq edilməsi, yəni əməli şəkildə ortaya qoyulmasıdır. Bu cəhətdən əməli şəkildə ortaya qoyulan əsaslar nəzəri imanı qüvvətləndirir. Nəticə etibarilə, əməldə əksini tapmayan, praktik cəhətdən özünü göstərməyən həyatın sabitqədəm olması və ziqzaq çəkməməsi müşküldür.

Bir əsərin və ya bir əl işinin sənət əsəri kimi daşıdığı dəyərlə onun maddi qiyməti ayrı-ayrı şeylərdir. Bəzən bunların qiyməti eyni olur. Bəzən sənət əsərinin ərsəyə gətirilməsində işlənən metal daha qiymətli olur, bəzən də beş manatlıq dəmir parçasından beş min manatlıq sənət əsəri hazırlanır.

İnsan çox zəif və aciz varlıqdır. Özünün başına gələn və ya yan-yörəsindəki insanların düçar olduğu müsibətlər qarşısında çox vaxt aciz qalır. Bu müsibətlər imansız və ya imanı zəif olan kəslərə həddən artıq pis təsir edir.

İmanın dərəcəsi şəxslərdən asılıdır. Kimisi güclü imanı ilə bir mənada dünyaya meydan oxuyur. Kimisi də imanlı olmasına baxmayaraq, iman əsaslarına nazik iplə bağlıdır. Bu səbəbdən imanı qüvvətli və zəif olması baxımından iki qismə ayıra bilərik:

İman əsaslarına inanma baxımından imanda artma və ya azalma olmur. Bir insan bu əsasların hamısını qəbul edib birinə və ya bir neçəsinə iman etməsə, iman gətirmiş sayılmır.

İslam alimləri imanı icmali və təfsili olmaqla iki qismə ayırmışlar.

“İman” sözü “inanmaq, əminlik vəd etmək, başqalarının təhlükəsizliyini təmin etmək, ya da əmin, etibarlı olmaq” mənalarını ifadəedir.

İnsanlar iman baxımından üç qrupa ayrılır: mömin, kafir və münafiq.