Bildiyimiz kimi, Rəsulullah (s.ə.s) Məkkədə doğulmuş, uşaqlığını və gəncliyini burada keçirmişdi. Peyğəmbərlikdən əvvəl Rəsulullahla Məkkə müşrikləri arasında hər hansı xoşagəlməz hadisənin baş verməsinə dair məlumat yoxdur.

Bütün bəşəriyyətə peyğəmbər olaraq göndərilən Rəsulullahın əhli-kitabla münasibətlərini Quran ayələrindən izləyəndə ilk olaraq onların tövhid anlayışının yanlışlığının nəzərə çatdırıldığını görürük. Quran onların Tövhid inancının yanlışlığını bəyan etdikdən sonra, onları həqiqi Tövhid dininə dəvət etmiş və ortaq nöqtələri göstərmişdir.

Allah Rəsulunun danışığı son dərəcə şirin idi və könül oxşayırdı. Sözləri bir-bir tələffüz edir, dinləyənlər hər cümləsini yaxşı anlayırdılar. İnsanların səviyyəsinə uyğun danışır, çətin mövzuları təşbeh və misal çəkməklə asanlaşdırırdı.

“Məqami-Mahmud” uca məqamdır, orada Rəsulullahın şəfaəti ilə bütün insanlar dərhal hesaba çəkilib uzun müddət gözləməkdən xilas olacaq və əbədi rahatlığa qovuşacaqlar. “Məqami-Mahmud” məqami-şəfaət şəklində də tərif edilmişdir.

Bir şeyi görməmək, bilməmək kimi anlayışlar insana aid olduğuna görə qeyb aləmi və görünən aləm məsələləri əhəmiyyətlidir. Quran ayələri Allahın dünya həyatında görülməsinin, ilahi elmin və icraatların tam dərk edilməsinin qeyri-mümkünlüyünü vurğulayır.

Peyğəmbərimizin başqalarından bir şey öyrənmədiyini göstərən əsas dəlil Qurani-Kərimdir. Quran kimi əsrlərə meydan oxuyan, saysız-hesabsız möcüzələri ehtiva edən, hər kəsi – alimi mütəfəkkiri, uşağı, böyüyü, aqili, cahili heyran edən, yanlışsız, qüsursuz və misilsiz bir kitabın “cahillyyə” dövrünün insanları tərəfindən öyrədildiyini iddia etmək nə ağıla sığar, nə də məntiqə!

Peyğəmbərlərə dövrə və şəraitə uyğun möcüzələr verilmişdir. Bir peyğəmbərin zamanında hansı iş və ya peşə geniş yayılmışdısa, verilən möcüzə də ondan və ya ona uyğun olurdu. Yəni möcüzələr hər bir peyğəmbərin yaşadığı zaman kəsiminin mədəniyyətinə və düşüncəsinə müvafiq göstərilirdi ki, daha təsirli və güclü olsun.

Əksər İslam alimlərinə görə, sehr və ya cadu həqiqətən var və onun bəzi növləri fiziki, yəni maddi dünyaya təsir imkanlarına malikdir. Ancaq bu, sehrbazın deyil, onun səbəbləri yerinə yetirməsi nəticəsində Allahın yaratdığı təsirdir.

Peyğəmbərimiz (s.ə.s) bir hədisində belə buyurur: “Qiyamət günü mənə ən yaxın insan ən çox salavat gətirəndir”.

Müşriklərin müsəlmanlara olan əzab-əziyyəti gün keçdikcə daha da artırdı. Bu isə müsəlmanların Məkkədə yaşamasını çətinləşdirirdi. Müsəlmanlara işgəncə edilməklə yanaşı onların malları da qəsb edilir, ibadət etmələrinə mane olurdular. Onları bu məşəqqət və əzab-əziyyətdən qurtarmaq lazım idi. Allah Rəsulu (s.ə.s) ilk çarə olaraq səhabələrin bir qismini Həbəşistana hicrətə yolladı. Amma inanan insanların hamısı hicrət edə bilmirdilər. […]

Rəsulullahın (s.ə.s) nübüvvətinin ancaq öz dövrünə və sadəcə ərəblərə məxsus olduğuna aid heç bir dəlil, sübut yoxdur. Əlimizdə olan bütün dəlillər Rəsulullahın (s.ə.s) həyatı boyu İslamı dünyaya yaymağa çalışdığını, bütün gücünü buna sərf elədiyini göstərir.

Əslində, Yəhudi və Xristianların bəziləri Allah Rəsulunu çox yaxşı tanıyırdılar. Amma kin və həsədləri iman gətirmələrinə mane olurdu. Özü də Onu qəti və dəqiq tanıyırdılar ki, inanmaq üçün bircə dəfə Allah Rəsuluna baxmaq kifayət edərdi.

Allah Rəsuluna on il fasiləsiz olaraq xidmətini sədaqətlə icra edən Ənəs ibn Malik deyir: “Ailə üzvlərinə qarşı Həzrət Muhəmməddən (s.ə.s.) daha şəfqətli insan görməmişəm”.[1] Bəli, şəfqət və səmimiyyətdə Onun kimi ikinci bir ailə başçısı və ata göstərmək mümkün deyil. Bu etiraf təkcə bizim dilimizdən çıxsaydı, bəlkə də, o qədər əhəmiyyətli olmazdı. Ancaq  qarışqanı belə incitməyən, […]

Bizə bu pullar gəldi, amma hələ Allah yolunda verməmişik”

Allahın elçisi Müseyləmədən, yenə Allahın Elçisi Məhəmmədə. Sənə salam olsun. Biz, Səninlə birlikdə peyğəmbərlik vəzifəsinə ortağıq. Yer üzünün yarısı bizə, yarısı da Qureyş qəbiləsindən aiddir. Ancaq Qureyş həddini aşan bir qövmdür.

Allah insanlığa Sinada üz tutdu. Sairdə təcəlli etdi. Faran dağlarında zühur edib kamalı ilə meydana çıxdı.

Peyğəmbərimiz hədiyyələșməyə də böyük əhəmiyyət vermișdir.

İnsanlığa ən gözəl nümunə olan Peyğəmbərimiz hər sahədə olduğu kimi, ictimai həyatda insanlararası münasibətlərdə də “Üsveyi-hasənə” (ən gözəl örnək) idi.

Peyğəmbərimizin insanlarla münasibətlərdə ziyarətlərə verdiyi əhəmiyyəti də qeyd etmək yerinə düșər.

Allah Rəsulu (s.ə.s.) ailə üzvləri ilə söhbət edərdi. Peyğəmbərimiz ailə üzvlərinin hər biri ilə șəxsən və baș-bașa söhbət etdiyi kimi, onların hamısı ilə müștərək söhbətlər də edərdi. Zövcələri ilə müəyyən vaxtlarda görüşməyi adətə çevirmişdi. Hər səhər məsciddən çıxandan və hər ikindi vaxtı namaz qılandan sonra, xanımlarına bir-bir baş çəkər, onlarla hal-əhval tutardı.