عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللّٰهِ أَجْوَدَ النَّاسِ، وَكَانَ أَجْوَدُ مَا يَكُونُ في رَمَضَانَ ح۪ينَ يَلْقَاهُ جِبْر۪يلُ، وَكَانَ جِبْر۪يلُ يَلْقَاهُ في كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ رَمَضَانَ فَيُدَارِسُهُ الْقُرْآنَ، فَلَرَسُولُ اللّٰهِ ح۪ينَ يَلْقَاهُ جِبْر۪يلُ أَجْوَدُ بِالْخَيْرِ مِنَ الرّ۪يحِ الْمُرْسَلَةِ».
İbn Abbas (r.anhumə) nəql edir:
“Allah Rəsulu (s.ə.s.) ən səxavətli insan idi. Onun bu səxavəti ramazan ayı girib Cəbraillə (ə.s.) görüşəndə daha da artardı. Cəbrail (ə.s.) ramazan boyu hər gecə Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzuruna gəlib Quranı ərz edər, onu qarşılıqlı müqabilə edərdilər (oxuyardılar). Rəsulullah (s.ə.s.) həmin günlərdə insanlara rəhmət gətirən küləkdən də səxavətli olurdu”. [Buxari, Savm 7; Müslim, Fədail 48]