Oxunuşu: “Subhanə rabbiyəl alə”
Mənası: “Sübhansan ya Rəb! Səni təsbeh edirəm, Sən nöqsan sifətlərdən, əksik və qüsurdan, şərik və yardımçıdan münəzzəhsən, ucasan”
Oxunuşu: “Subhanəkəllahummə rabbənə va bihəmdikə allahumməğfirli”
Mənası: Ey Rəbbimiz! Allahım, Səni Sənə məxsus olan həmd ilə təsbeh edirəm. Allahım, məni məğfirət eylə.
Oxunuşu: “Allahummə inni əuzu birridakə min saxatikə va bimuafatikə min uqubətikə va əuzu bikə minkə lə uhsi sənəən aləykə əntə kəmə əsnəytə alə nəfsikə”
Mənası: Allahım, qəzabından rızana, əzabından əfiyətinə, Səndən Sənə (cəlalından camalına) sığınıram. Səni şanına layiq mədh və tərif etmədən aciz qaldığımı etiraf edirəm.
Oxunuşu: “Allahummə ləkə səcədtu va bikə əməntu va ləkə əsləmtu səcədə vəchiyə lilləzi xaləqəhu fəsavvərahu fəşaqqə səmahu va bəsarahu təbərakəllahu əhsənul xaliqin. xaşaə səmi va bəsari va dəmi va ləhmi va azmi va asabi va məstəqalət bihi qadəmi lilləhi rabbil aləmin. “
Mənası: Allahım, Sənə səcdə etdim, Sənə inandım, Sənə təslim oldum. Üzüm, onu yaradıb, müəyyən bir şəklə salan Rəbbinə səcdə edir. Qulaq və göz də Yaradanına səcdə edir. Hər şeyi ən gözəl bir şəkildə yaradan Rəbbim, Sən nə ucasan. Qulağım, gözüm, qanım, ətim, sümük və əsəblərim, ayaqlarımın daşıdığı hər şey, aləmlərin Rəbbi olan Allaha boyun eyib, itaət edir.
Oxunuşu: “Subbuhun quddusun rabbul mələikəti var ruhi”
Mənası: Ey bütün əksik və qüsurlardan münəzzəh olan Sübbuh; bütün ali vəsifləri, kamal, fəzilət və gözəllik sifətlərini Zatında cəmləşdirən Qüddüs; ey mələklərin və Ruhun Rabbi! Səni təsbeh və təqdis edirəm
Oxunuşu: “Allahum məğfirli zənbi kulləhu diqqəhu va cilləhu əvvələhu va əxirahu sirrahu va aləniyətəhu subhanə zil cəbəruti vəl mələkuti val kibriyəi val azəməti”
Mənası: Allahım, kiçik-böyük, keçmiş-gələcək, gizli-açıq bütün günahlarımı bağışla. Cəbərut (əsma-sifat və ya bərzəx aləmi), mələkut (məlaikə və ruhanilərə məxsus aləm yəni görünən varlıqların pərdə arxası), kibriya (ululuq) və əzəmət sahibi Allahı təsbeh ediriəm.
Qurani-Kərimdə on dörd səcdə ayəsi var. Bu ayələrdən hər hansı birini oxuyan və ya dinləyən səcdə etməlidir. Həmin səcdəyə tilavət səcdəsi deyilir.
“Tədili-ərkan” namazın bütün rüknlərini düzgün, tam yerinə yetirmək deməkdir. Yəni namazda rüku, rükudan sonra qiyam (ayaq üstə dayanma), səcdə və iki səcdə arası oturuşu layiqincə, tam şəkildə və yerli-yerində etməyə tədili-ərkan deyilir. Bu sözün əvəzinə “etidal” və “itminan” sözləri də işlədilir.
Namazda birinci səcdədən qalxandan sonra, ikinci səcdəyə gedənə qədər keçən müddət ərzində bir qədər oturmaq cəlsə, ikinci və sonuncu rükətlərində müəyyən qədər oturmaq isə qadə adlanır.
Səcdə nədir? Ərəb dilində “s-c-d” kökündən törəyən “səcdə” kəlməsi lüğətlərdə “itaət, təslimiyyət və təvazö ilə əyilmək, baş əymək, təzim etmək, alını yerə qoymaq” mənalarında işlədilir. Fiqh termini olaraq səcdə namazın hər rükətində müəyyən üzvləri (ayaqlar, dizlər, əllər, alın və burun) yerə və ya yerə bitişik səthə qoyaraq iki dəfə yerə qapanmaq deməkdir. Məscid sözü də […]
Allahım, Sənə həmd olsun. Sən səmaları, yeri və içində olanları var edən Qayyumsan. Sənə həmd olsun. Sən səmaların, yerin və içindəkilərin həqiqi sahibi olan Məliksən. Və Sənə həmd olsun, Sən səmaların, yerin və içindəkilərin Nurusan.
ramil , 10/09/2014 tarixində, saat 05:09
Allah sizdən razı olsun. Çox xahiş edirəm imkan varsa duaların oxunuşunu latın hərfləri ilə yaza bilsəniz gözəl olardı.
Təəssüf ki ərəbcə oxuya bilmirəm. Allah amanında olun.