İrşad əhlinin söz və əməlinin bir-birini tamamlaması
اَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ اَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ اَفَلَا تَعْقِلُونَ
Siz insanlara yaxşı işlər görmələrini əmr etdiyiniz halda, özünüzü unudursunuz? Halbuki özünüz kitab (Tövrat) oxuyursunuz. Məgər (çirkin əməllərinizi) başa düşmürsünüz? {“Bəqərə” surəsi, 2/44}
يَا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللّٰهِ اَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ
Ey iman gətirənlər! Etməyəcəyiniz bir şeyi niyə deyirsiniz? Etməyəcəyiniz bir şeyi demək Allah qatında böyük qəzəbə səbəb olar. {“Saff” surəsi, 61/2-3}
وَمَا أُر۪يدُ اَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلٰى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ
Mən sizə yasaq buyurduğum şeyin əksinə gedib onu özüm etmək istəmirəm.. {“Hud” surəsi, 11/88}
عَنْ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللّٰهِ يَقُولُ: « يُؤْتٰى بِالرَّجُلِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيُلْقٰى فِي النَّارِ فَتَنْدَلِقُ أَقْتَابُ بَطْنِهِ فَيَدُورُ بِهَا كَمَا يَدُورُ الْحِمَارُ بِالرَّحٰى فَيَجْتَمِعُ إِلَيْهِ أَهْلُ النَّارِ فَيَقُولُونَ يَا فُلَانُ مَا لَكَ أَلَمْ تَكُنْ تَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهٰى عَنِ الْمُنْكَرِ فَيَقُولُ بَلَى قَدْ كُنْتُ آمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَلَا آتِيهِ»
Usamə ibn Zeyd (r.a.) nəql edir:
“Allah Rəsulunun (s.ə.s.) belə buyurduğunu eşitdim: “Qiyamət günü bir nəfəri gətirib Cəhənnəm oduna atırlar. Bağırsaqları qarnından çölə çıxır və bağırsaqları ilə birlikdə dəyirman çevirən heyvan kimi fırlanır. Cəhənnəm əhalisi onun ətrafına toplaşır və soruşur: “Ey filankəs! Bu, nə haldır? Sən yaxşılığı əmr edib (yaxşılığa çağırıb), pis əməllərdən də çəkindirmirdin?” Həmin adam da: “Bəli, yaxşılığı təlqin edirdim, lakin özüm əməl etmirdim; insanları pis əməllərdən uzaqlaşmağa çağırırdım, amma (bu pis əməlləri) özüm edirdim,” – deyir”. [Buxari, Bədul-xəlq 10; Müslim, Zühd 51]