عَنْ سَعْدِ بْنِ أَب۪ي وَقَّاصٍ  قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللّٰهِ  مِنْ مَكَّةَ نُر۪يدُ الْمَد۪ينَةَ فَلَمَّا كُنَّا قَر۪يبًا مِنْ عَزْوَرَاءَ نَزَلَ ثُمَّ رَفَعَ يَدَيْهِ فَدَعَا اللّٰهَ سَاعَةً، ثُمَّ خَرَّ سَاجِدًا فمَكَثَ طَو۪يلاً، ثُمَّ قامَ فَرَفَعَ يَدَيْهِ سَاعَةً، ثُمَّ خَرَّ سَاجِدًا فَعَلَهُ ثَلَاثًا وَقَالَ: إِنّ۪ي سَأَلْتُ رَبّ۪ي وَشَفَعْتُ لِأُمَّت۪ي فَأَعْطَانيِ ثُلُثَ أُمَّتيِ فَخَرِرْتُ سَاجِدًا لِرَبّ۪ي شُكْرًا، ثُمَّ رَفَعْتُ رَأْس۪ي فَسَأَلْتُ رَبّ۪ي لِأُمَّتيِ فَأَعْطَان۪ي ثُلُثَ أُمَّتيِ فَخَرِرْتُ سَاجِدًا لِرَبّ۪ي شُكْرًا، ثُمَّ رَفَعْتُ رَأْس۪ي فَسَأَلْتُ رَبّ۪ي لِأُمَّتيِ فَأَعْطَانِي الثُّلُثَ الْآخِرَ فَخَرِرْتُ سَاجِدًا لِرَبِّي»

Sad ibn Əbi Vaqqas (r.a.) nəql edir: “Allah Rəsulu (s.ə.s.) ilə birlikdə Mədinəyə qayıtmaq üçün Mək­kədən yola çıxmışdıq. Azvarə adlı yerin yaxınlığına çatanda Pey­ğəmbərimiz (s.ə.s.) miniyindən düşdü. Sonra əllərini qaldırıb bir müddət dua etdi. Ardınca səcdə etdi və uzun müddət başını səc­dədən qaldırmadı. Sonra ayağa qalxdı, təkrar əllərini qaldırıb bir müddət yenə dua etdi və səcdə etdi. Bunu üç dəfə təkrarladı. Sonra bizə buyurdu:

– Rəbbimə dua edib ümmətim üçün şəfaət dilədim; O da ümmətimin üçdə birini mənə bağışladı. Buna görə də Rəbbimə şükür səcdəsi etdim. Sonra başımı səcdədən qaldırıb təkrar Rəb­bim­dən ümmətimin bağışlamasını istədim. O, ümmətimin üçdə birini də bağışladı. Mən də Rəbbimin bu lütfünə müqabil şükür səcdəsi etdim. Yenə sonuncu dəfə başımı qaldırıb Rəbbimdən ümmətimə əfv dilədim. O da mənim üçün qalan son üçdə biri də bağışladı. Mən də belə bir müjdəyə görə şükür səcdəsi etdim”. [Əbu Davud, Cihad 152]