Rəsulullahın (s.ə.s) fərz və ya vacib namazlardan başqa qıldığı namazlara nafilə namazlar deyilir. Sünnət sayılan nafilələr Allah Rəsulunun (s.ə.s) mütəmadi qıldığı namazlardır. Rəsulullahın (s.ə.s) bəzən bunları tərk etməsinin səbəbi insanlara fərz olmadığını bildirmək idi.
Başqa bir təsnifə görə müəyyən bir vaxtı olan nafilə namazlara “Rəvatib sünnələr” deyilir. Bunlar, müəyyən bir tərtib, düzən içərisində beş vaxt fərz namaz və ya cümə namazı ilə birlikdə qılındığı üçün bu adı almışdır. Bunlardan bəzisi müəkkəd, bəzisi də qeyri-müəkkəd sünnədir.
Müəkkəd sünnələr
Beş vaxt namaza və ya cümə namazına bağlı olaraq qılınan namazların bir qismi müəkkəd sünnədir. Bunlar Ümmi Həbibə, Hz. Aişə, Əbu Hüreyrə, Əbu Musa əl-Əşari və İbn Ömərin (r.a) rəvayət etdiyi bir hədisi-şərifdə belə bildirilir: “Rəsulullah (s.ə.s) belə buyurmuşdur: “Hər kim gün ərzində fərz namazlar xaricində on iki rükət namaz qılarsa, Allah ona cənnətdə bir ev inşa edər. Bu namazlar bunlardır: sübh namazından öncə iki rükət, günortadan qabaq dörd rükət, günortadan sonra iki rükət, axşamdan sonra iki rükət və yatsıdan sonra iki rükət”.[1]
Fərz namazların müəkkəd sünnələri
Abdullah İbni Ömər belə demişdir: “Mən Rəsulullah (s.ə.s) ilə birlikdə günortadan öncə iki, sonra da iki rükət namaz qıldım.”[9] Başqa bir hədisdə belə buyurulur: “Hər kim günorta namazından öncə dörd, sonra da dörd rükət namaz qılarsa, Allah onun cəsədini cəhənnəm oduna haram edər.”[10]
Qeyri-müəkkəd (məndub) sünnələr
Hz. Peyğəmbərin çox vaxt qıldığı, ancaq bəzən tərk etdiyi sünnələr bunlardır:
İnsan fərzlərlə yanaşı Rəsulullah (s.ə.s) tərəfindən qılınması bu qədər əhəmiyyətlə vurğulanan sünnə namazları da qılmalıdır. Çünki, sünnə namazlar fərzlərdə buraxılan nöqsanları tamamlayıcı mahiyyətdəri. Bu namazlar həm də insanın diqqətinin fərz namaza yönəlməsini təmin edir.
[1]Tirmizi, Səlat, 189, h. No:415, Səlat, 203, h.no. : 433: İbni Macə, İqamə, 100, H. No: 1140-1142: Əbu Davud, Tətəvvü, 1, H. No: 1250, Nəsai, Qiyamul-Leyl, 66, H. No: 1792-1801. Nəsainin rəvayət etdiyi ilk hədisdə “bu namazları qılan cənnətə gedər” ifadəsi mövcuddur.
[2]Ə. İbn Hənbəl, II, 405: Əbu Davud, Tətəvvü, 3, h. No: 1258.
[3]Müslim, Müsafirin, 96, 97: Tirmizi, Səlat, 190.
[4]Əbu Davud, Tətəvvü, 1, h. No: 1253.
[5]Nəsai, Qiyamul-Leyl, 57, h. No:1758.
[6]Əbu Davud, Səlat, 11, h. No. 435-443: Nəsai, Məvaqit, 54-55: İbn Hənbəl, IV, 444: Təhanəvi, İlaus-Sünən, II, 126.
[7]Əbu Davud, Tətəvvü, 1, h. No: 1253. Nəsai, Qiyamul-Leyl, 56.
[8]Tirmizi, Səlat, 198. h. No. 424.
[9]Tirmizi, Səlat, 198. h. No. 425.
[10]İbni Macə, İqamə, 100, 108: Nəsai, Qiyamul-Leyl, 66.
[11]Tirmizi, Səlat, 189, H. No: 415: İbni Macə, İqamə, 100, H. No: 1140-1142: Əbu Davud, Tətəvvü, 1, H. No:1250; Nəsai, Qiyamul-Leyl, 66, H. No. 1792-1801.
[12]Tirmizi, Səlat, 301.
[13]Zeyləi, Nəsbur-rayə, II, 145; Şövkani, Neylul-Əvtar, III, 18.
“Nəfl” kökündən yaranan nafilə kəlməsi lüğətdə “haqq edilən miqdara və ya paya əlavə olunan, artırılan, artıq” kimi mənalara gəlir; Fiqhdə nafilə, dinin fərz və vacib hökmündə olmayıb, mükəlləfdən yerinə yetirməsini gözlədiyi hər hansı maddi və bədəni ibadətə deyilir.
Rəsulullah (s.a.s.) dörd şeyi tərk etməzdi; Aşura orucu, zilhiccənin ilk on günü və hər ayda üç gün oruc tutmağı, sübh namazından əvvəl iki rükət namaz qılmağı.
Rəsulullah (s.ə.s) beş vaxt fərz namazdan əlavə nafilə namazlar qılaraq ibadət həyatını gözəlləşdirmişdir. Peyğəmbərimizin (s.ə.s) qıldığı nafilə namazlardan biri də duha namazıdır. Duha kəlməsi ərəb dilindən tərcümədə “səhər və ya quşluq vaxtı” deməkdir. Quranın 93-cü surəsi də “Duha” surəsidir. Duha namazına quşluq namazı da deyilir.
Fərz və vacib oruclardan başqa tutulan oruclara nafilə oruclar deyilir. Bəzi günlər xaric ilin bütün günlərində nafilə oruc tutmaq olar.
Ramazan ayından sonra ən fəzilətli oruc Allahın ayı sayılan Məhərrəm ayında tutulan orucdur. Fərz namazlardan əlavə qılınan ən fəzilətli namaz isə gecə (təhəccüd) namazıdır.