وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُون۪ي أَسْتَجِبْ لَكُمْ

Rəbbiniz buyurdu: “Mənə dua edin, Mən də sizin dualarınıza cavab verim!” {“Ğafir” surəsi, 40/60}

 اُدْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَد۪ينَ

Rəbbinizə yalvara-yalvara, həm də gizlicə dua edin. Şübhəsiz ki, O, həddi aşanları sevməz! {“Əraf” surəsi, 7/55}

وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَاد۪ي عَنّ۪ي فَإِنّ۪ي قَر۪يبٌ أُج۪يبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ

Bəndələrim istəklərini Mənə açsalar, bilsinlər ki, Mən (onlara) yaxından yaxınam. Dua edib Məni çağıranın duasına cavab verərəm. {“Bəqərə” surəsi, 2/186}

أَمَّنْ يُج۪يبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ

(Bütlər yaxşıdır), yoxsa əli hər yerdən üzülüb darda qalan birisi Ona dua etdiyi zaman onun duasını qəbul buyuran, (sizdən) şəri sovuşduran, sizi yer üzünün varisləri edən Allah? {“Nəml” surəsi, 27/62}

 عَنْ عَائِشَةَ ، قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللّٰهِ  يَسْتَحِبُّ الْجَوَامِعَ مِنَ الدُّعَاءِ وَيَدَعُ مَا سِوٰى ذٰلِكَ.

Həzrəti Aişə (r.anhə) demişdir: “Allah Rəsulu əfdalus-salavat və əkməlut-təhiyyət (az sözlə çox məna ifadə edən) sadə və məzmunlu duaları xoşlayar, ancaq belə duaları edərdi”. [Əbu Davud, Vitr 23]

 عَنْ أَنَسٍ  قَالَ: كَانَ أَكْثَرُ دُعَاءِ النَّبِيِّ : «اَللّٰهُمَّ آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّار»

زَادَ مُسْلِمٌ ف۪ي رِوَايَتِهِ قَالَ: وَكَانَ أَنَسٌ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَدْعُوَ بِدَعْوَةٍ دَعَا بِهَا وَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَدْعُوَ بِدُعَاءٍ دَعَا بِهَا فِيهِ.

Hz. Ənəsin (r.a.)  rəvayət etdiyinə görə,  Peyğəmbərimiz (s.ə.s.)  bu­ duanı çox edərmiş:

“Allahummə ətinə fid-dünyə hasənətən və fil-əxirati hasənətən və qinə əzabən-nər (Allahım! Bizə həm bu dünyada, həm də axi­rət­də yaxşılıq və gözəllik ver! Bizi Cəhənnəm atəşindən qoru)”. [Buxari, Dəavat 55; Müslim, Zikr 23-27]

Müslimin rəvayətində bu əlavə vardır: “Hz. Ənəs (r.a.) bir dua edəndə bu duanı oxuyardı. Uzun dua edəndə isə bu duanı onların arasına qatardı”. (Müslim, Zikr 26)

 عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ  أَنَّ النَّبِيَّ  كَانَ يَقُولُ: «اَللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْهُدٰى وَالتُّقٰى وَالْعَفَافَ وَالْغِنٰى»

İbn Məsud (r.a.) nəql edir:

“Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) belə dua edərdi: “Allahummə inni əs’əlukəl-hudə vət-tuqa vəl-afəfə vəl-ğinə: Allahım! Səndən hidayət, təqva, iffət və könül toxluğu ilə birlikdə başqalarına möhtac olmayacaq qədər ruzi istəyirəm”. [Müslim, Zikr 72]

 عَنْ طَارِقِ بْنِ أَشْيَمَ  قَالَ: كَانَ الرَّجُلُ إِذَا أَسْلَمَ عَلَّمَهُ النَّبِيُّ  الصَّلَاةَ، ثُمَّ أَمَرَهُ أَنْ يَدْعُوَ بِهٰؤُلَاءِ الْكَلِمَاتِ: « اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ ل۪ي وَارْحَمْن۪ي وَاهْدِن۪ي وَعَافِن۪ي وَارْزُقْنِي»

وَف۪ي رِوَايَةٍ عَنْ طَارِقٍ أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ  وَأَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللّٰهِ كَيْفَ أَقُولُ ح۪ينَ أَسْأَلُ رَبِّي؟ قَالَ: «قُلِ: اللّٰهُمَّ اغْفِرْ ل۪ي وَارْحَمْن۪ي وَعَافِن۪ي وَارْزُقْنِي، فَإِنَّ هٰؤُلَاءِ تَجْمَعُ لَكَ دُنْيَاكَ وَآخِرَتَكَ»

Tariq ibn Əşyəm (r.a.) rəvayət edir:

“Allah Rəsulu (s.ə.s.) şəhadət gətirib müsəlman olan bir adama əvvəlcə namaz qılmağı öyrədər, sonra da bu şəkildə dua etməyi tövsiyə buyurardı: “Allahumməğfirli vərhamni vəhdini və afini vərzuqni: Allahım! Məni bağışla, mənə mərhəmət elə, (hidayət nəsib etdikdən sonra) məni doğru yoldan ayırma, mənə sağlamlıq və halal  ruzi ver”. [Müslim, Zikr 35]

Hədisin digər rəvayətində bu əlavə qeydlər var: “Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzuruna bir adam gəlib: “Ya Rəsulallah! Rəbbimə əl açıb bir şey istərkən necə dua edim?” –  dedi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) ona: “Allahummə əğfirli və afini vərzuqni (Allahım! Məni bağışla, mənə mərhəmət elə, sağlamlıq və halal ruzi ver)” de. Bu dua sənin dünyaya aid ruzi və səhhət kimi diləklərini ehtiva etdiyi kimi, axirət üçün istədiyin əfv və mərhəməti də əhatə edir,”– deyə cavab verdi”. [Müslim, Zikr 36]

 عَنْ أَب۪ي بَكْرٍ الصِّدّ۪يقِ  أَنَّهُ قَالَ لِرَسُولِ اللّٰهِ : عَلِّمْن۪ي دُعَاءً أَدْعُو بِهِ ف۪ي صَلَاتِي، قَالَ: قُلِ: اللّٰهُمَّ إِنّ۪ي ظَلَمْتُ نَفْس۪ي ظُلْمًا كَث۪يرًا وَلَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، فَاغْفِرْ ل۪ي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ وَارْحَمْن۪ي إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّح۪يمُ»

Əbu Bəkr əs-Siddiq (r.a.) demişdir:

“Peyğəmbərimizdən (s.ə.s.): “Mənə namazda oxumaq üçün bir dua öyrədə bilərsən?” – deyə xahiş etdim. O da bu duanı oxumağı tövsiyə etdi: “Allahummə inni zaləmtu nəfsi zulmən kəsiran və lə yəğfiruz-zunubə illə əntə, fağfirli mağfirətən min indik, vərhamni innəkə əntəl-ğafurur-rahim”. [Buxari, Dəavat 17; Müslim, Zikr 48]

Duanın məalı: “Allahım! Mənə özümə çox zülm elədim və Səndən başqa bu günahlarımı bağışlayacaq pənah yeri yoxdur. Madam ki bağışlamaq Sənin əlindədir, elə isə dərgahından mərhəmət lütf edib məni bağışla. Çünki Sən Ğafursan, Rahimsən (əfvi sonsuz, mərhəməti nəhayətsizsən)”.

 عَنْ عَلِيٍّ  أَنَّ مُكَاتَبًا جَاءَهُ فَقَالَ إِنّ۪ي عَجَزْتُ عَنْ كِتَابَت۪ي فَأَعِنِّي. قَالَ: أَلَا أُعَلِّمُكَ كَلِمَاتٍ عَلَّمَنِيهِنَّ رَسُولُ اللّٰهِ  لَوْ كَانَ عَلَيْكَ مِثْلُ جَبَلٍ دَيْنًا أَدَّاهُ اللّٰهُ عَنْكَ، قُلِ: «اللّٰهُمَّ اكْفِن۪ي بِحَلَالِكَ عَنْ حَرَامِكَ،

وَأَغْنِن۪ي بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ»

Ağası ilə müəyyən məbləğ müqabilidə azad edilmə müqaviləsi bağlayan bir qul Həzrəti Əlinin (r.a.) yanına gəldi və: “Borcumu ödəyə bilmirəm, mənə kömək et!” – deyə xahiş etdi. Allah Rəsulunun Kürəkəni (r.a.) ona belə dedi: “Gəl Allah Rəsulunun (s.ə.s.) mənə öyrətdiyi duanı sənə öyrədim. Bu duanı oxusan, dağ qədər borcun da olsa, Allah onu qaytarmağa kömək edər: “Allahım, mənə halal ruzindən kifayət qədər bəxş et ki, harama əl uzatmayım. Fəzlinlə (lütf və kərəminlə) rəftar et, məni Səndən qeyrisinə möhtac eləmə”. [Tirmizi, Dəavat 111]