فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَب۪يلَهُمْ

Əgər tövbə etsələr, namaz qılıb zəkat versələr, onları sərbəst buraxın. {“Tövbə” surəsi, 9/5}

 عَنِ ابْنِ عُمَرَ  أَنَّ رَسُولَ اللّٰهِ  قَالَ: «أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتّٰى يَشْهَدُوا أَنْ لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ وَيُق۪يمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ، فَإِذَا فَعَلُوا ذٰلِكَ عَصَمُوا مِنّ۪ي دِمَاءَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ إِلَّا بِحَقِّ الْإِسْلَامِ، وَحِسَابُهُمْ عَلَى اللّٰهِ تَعَالٰى»

Abdullah ibn Ömər (r.a.) Allah Rəsulunun (s.ə.s.) belə buyur­du­ğunu nəql etmişdir:

“Mənə Allahdan başqa ilah olmadığına, (Ondan başqa Mə­budu bil-Haqq, Maqsudu bil-istihqaq olmadığına) və Həzrəti Məhəmmədin (s.ə.s.) Allahın qulu və Rəsulu olduğuna şəhadət ediləcəyi və namazların qılınıb zəkatların tamamilə veriləcəyi ana qədər döyüşmək əmr olundu. (İnsanlar) bunları yerinə yetirməklə mallarını və canlarını məndən qorumuş olarlar. Çünki İslamın bir haqqı vardır (zəkat, sədəqə və ya öşr verməlidirlər). Artıq bundan sonrakı hesabları (bu xüsusdakı səmimiyyətləri isə) Allaha aiddir”. [Buxari, İman 17, Salat 28, Zəkat 1; Müslim, İman 32-36]

 عن جُنْدَبِ بْنِ عَبْدِ اللّٰهِ  أَنَّ رَسُولَ اللّٰهِ  بَعَثَ بَعْثًا مِنَ المُسْلِم۪ينَ إِلٰى قَوْمٍ مِنَ الْمُشْرِك۪ينَ وَأَنَّهُمُ الْتَقَوْا فَكَانَ رَجُلٌ مِنَ المُشْرِك۪ينَ إِذَا شَاءَ أَنْ يَقْصِدَ إِلٰى رَجُلٍ مِنَ الْمُسْلِم۪ينَ قَصَدَ لَهُ فَقَتَلَهُ وأَنَّ رَجُلاً مِنَ المُسْلِم۪ينَ قَصَدَ غَفْلَتَهُ وَكُنَّا نَتَحَدَّثُ أَنَّهُ أُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ فَلَمَّا رَفَعَ عَلَيْهِ السَّيْفَ، قَالَ: لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ فَقَتَلَهُ فَجَاءَ الْبَش۪يرُ إِلٰى رَسُولِ اللّٰهِ  فَسَأَلَهُ وَأَخْبَرَهُ، حَتّٰى أَخْبَرَهُ خَبَرَ الرَّجُلِ كَيْفَ صَنَعَ فَدَعَاهُ فَسَأَلَهُ فَقَالَ: «لِمَ قَتَلْتَهُ؟» فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللّٰهِ أَوْجَعَ فِي الْمُسْلِم۪ينَ وَقَتَلَ فُلَانًا وَفُلَانًا وَسَمّٰى لَهُ نَفَرًا وَإِنّ۪ي حَمَلْتُ عَلَيْهِ فلَمَّا رَأَى السَّيْفَ قَالَ: لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ. قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ: «أَقَتَلْتَهُ؟» قَالَ: نَعَمْ، قَالَ: «فَكَيْفَ تَصْنَعُ بِلَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ، إِذَا جَاءَتْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟» قَالَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ اسْتَغْفِرْ ليِ. قَالَ: «وَكَيْفَ تَصْنَعُ بِلَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ، إِذَا جَاءَتْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟» فَجَعَلَ لَا يَز۪يدُ عَلٰى أَنْ يَقُولَ: «كَيْفَ تَصْنَعُ بِلَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ إِذَا جَاءَتْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟»

Cundəb ibn Abdullah (r.a.) rəvayət edir: “Allah Rəsulu (s.ə.s.) müşriklərin üstünə müsəlmanlardan ibarət hərbi dəstə yollamışdı. Hər iki dəstə döyüşmək üçün üz-üzə gəl­dilər. Döyüşün əvvəlində bir müşrik bir müsəlmanı hədəf seçib öl­dürdü. Başqa bir müsəlman döyüşçü də həmin müşrikin işini bitirmək üçün fürsət axtarırdı. Biz müsəlman döyüşçünün Usamə ibn Zeyd olması barəsində danışırdıq. Bu vaxt Usamə qılıncını sıyırıb onu öldürmək istəyəndə müşrik “Lə ilahə illallah” dedi. Usamə isə buna baxmayaraq, onu öldürdü. Döyüşdən sonra bir nəfər Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzuruna gəlib baş verənlərin hamısını danışdı. Allah Rəsulu (s.ə.s.) da dərhal Usaməni yanına çağırıb: “Onu niyə öldürdün?” – deyə soruşdu. Usamə: “Ey Allahın Rəsulu, o adam müsəlmanlara ziyan verdi, onların canına qıydı; (adını çəkərək) filan, filan adamları öldürdü. Mən də ona hücum elədim, amma qılıncımı başının üstündə görəndə “Lə ilahə illalah” deyə kəlimeyi-şəhadət gətirdi,” – dedi. Peyğəmbərimiz (s.ə.s.): “Sən də onu öldürdün, eləmi?” – deyəndə Usamə “Bəli!” cavabını verdi. Bundan sonra Rəsulullah (s.ə.s.): “Qiyamət günü “Lə ilahə illallah” qarşına çıxanda nə edəcəksən?” – dedi. Usamə: “Ey Allahın Rəsulu, Uca Allahdan mənim üçün əfv dilə!” – dedi. Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) təkrar-təkrar: “Lə ilahə illallah” cümləsi Qiyamət günü yanına gələndə nə edəcəksən, deyə bilərsən?” “Lə ilahə illallah” cümləsi Qiyamət günüdə yanına gələndə nə edəcəksən?” – deyirdi”. [Müslim, İman 160]