Bir gün bir səyyah bir alimə rast gəldi. Alim bir ağacın altında oturmuş və qucağında bir torba tutmuşdu. Üstəlik də, mənalı-mənalı gülürdü…
– Niyə gülürsən? – deyə səyyah soruşdu.
– Elə indicə bir şey kəşf etdim…
Alim bunu deyən kimi torbasından çürük bir alma çıxartdı və sözünə davam etdi:
– Bu alma dünəndən xəbər verir. Vaxtında istifadə edilmədi. İndi isə onun üçün gecdir…
Sonra alim torbasından kal bir alma çıxartdı və sözünə davam etdi:
– Bu alma isə sabahdan xəbər verir. Hələ kaldır və istifadə edilsin deyə “öz vaxtını” gözləyir…
Axırda alim torbasından dəymiş bir alma çıxartdı və sözünə davam etdi:
– Bu alma isə bu gündür. Bu gün istifadə edilməldir. İstifadə edilməsə, sabah onun da çürük almadan bir fərqi olmayacaq. Ömür dediyimiz üç gündür: dünən, bu gün və sabah. Dünən keçdi, sabah məlum deyil, elə isə bu günün qədrini bil…
Rəbbimiz bizi bizdən daha yaxşı tanıyır. Bizə bəxş etdiyi nemətlərə qarşı şükür etməmiz, qul olduğumuzun fərqinə varmamız, qəflətimizi dağıdıb və qüsurlarımız üçün əfv diləməmiz yaradılış qayəmizdir. İnsan başqa bir şey üçün deyil, Allaha ibadət üçün yaradılmışdır.[1] Buna görə Allah Təala günün iyirmi dörd saatının hamısını deyil, müəyyən hissəsini Ona (Cəllə Cəlaluhu) qulluq üçün ayırmamızı istəmişdir. […]
Bir nəfər də buz satırdı. Yüksək dağların mağaralarından qoparıb gətirmişdi. Buz əriyib ziyan olmadan bir an öncə onları satmalı idi. İqtisadi durğunluq olduğu üçün istədiyi kimi buzu sata bilmirdi. Ancaq bir tərəfdən də yüksələn günəş buzları əridirdi. Tək sərmayəsi olan buzları gözü önündə əridikcə, adamın içi də əriyirdi.
Şeytanı sevindirən xəbər (Hekayə)
Bədənin bir ay müddətində fərqli qidalanma rejiminə uyğunlaşması vücudun xəstəliklərə müqavimət gücünü artırır, qida maddələrinin orqanizmdə tam istifadəsini təmin edir.
“Əgər Qurandan heç bir surə nazil olmasaydı bu qısa surə belə insanların dünya və axirət səadətini təmin etməyə kifayət edərdi.” (İmam Şafei)